AZELIA: Barolo en meer

Azienda Agricola Azelia
Dinsdag 24 september worden de eerste druiven van het jaar 2013 geplukt bij Azienda Agricola Azelia in Castiglione Falletto in het hart van de Langhe-streek in Piëmonte, Italië  en wij  zijn erbij! We worden hartelijk welkom geheten door Lorenzo Scavino, de vijfde generatie wijnmakers van Azelia. Slechts 23 jaar jong heeft deze tussen de wijngaarden opgegroeide Lorenzo al een pittige opleiding gevolgd. Naast de werkzaamheden in de eigen wijngaarden onder de bezielende leiding van zijn vader Luigi Scavino, volgde hij de zesjarige oenologenopleiding in Alba. Het is een warm weerzien. Eerder dit kaar bezochten vader en zoon onze winkel voor een proeverij van hun mooiste wijnen. 

Vader Luigi en zoon Lorenzo bij Gransjean in Den Haag, Nederland

En in hun wijngaard in Castiglione Falletto, Italië

De kelders

Het is een prachtige dag om de wijngaard in te gaan maar eerst neemt Lorenzo ons mee naar binnen om de kelders te laten zien en zijn verhaal te vertellen. Het bedrijf is opgericht in 1920. Men produceert hier uitsluitend rode wijn, jaarlijks zo'n 80.000 flessen van 16 ha wijngaard. 70% wordt geëxporteerd. De bodem bestaat voornamelijk uit klei en kalksteen. Azelia verbouwt hierop de druivenrassen dolcetto, barbera en nebbiolo. Naast wijngaarden om de wijnmakerij in Castiglione, waar barbera, dolcette en nebbiolo zijn aangeplant, bezit de familie wijngaarden in de DOCG's Bricco Fiasco, Margheria, San Rocco en Voghera Brea, allemaal in Serralunga d' Alba.

Horizontaal en rechthoekig
De druiven worden geperst in een horizontale pers. Lorenzo laat ons de rvs tanks zien waarin daarna de fermentatie plaatsvindt. Tot onze verbazing  zijn die rechthoekig i.p.v. rond. Zijn vader heeft die speciaal laten ontwerpen, vertelt Lorenzo trots, in verband met de beperkte ruimte die zij beschikbaar hebben hier. De fermentatie en maceratie nemen totaal zo'n 20 dagen in beslag. Voor de fermentatie worden geen extra gisten gebruikt maar die wordt gestart door het opvoeren van de temperatuur. Er wordt niet gefilterd noch geklaard. Het bezinken op natuurlijke wijze duurt nog eens 20 dagen.

Hout moet niet domineren
In de kelders zien wij een groot aantal houten vaten, 20% nieuw. Naast kleine uit Frankrijk een aantal grote uit Slovenië. Lorenzo vertelt dat zijn vader vaten wil die zo min mogelijk zijn behandeld en dat het hem niet meevalt die te vinden. Hij kiest zelfs voor grote vaten die niet zijn gelakt noch gebrand en daarmee hebben de tonnelerieën kennelijk nogal wat moeite. De invloed van het hout moet hier zo min mogelijk zijn om de puurheid van de druiven te behouden. De kelders waar we doorheen lopen zijn heerlijk koel en hebben de perfecte luchtvochtigheid voor het rijpen van de wijnen. We zien ook een aantal grote flessen van 1,5, 3 en 5 liter. De eerste twee zijn voor de verkoop. De laatste voor eigen gebruik, voor feestelijke aangelegenheden. Op zo'n feestje willen wij ook wel komen!

De wijngaard
Na deze rondleiding is het tijd om te kijken waar het allemaal begint: de wijngaarden. Eerst worden de dolcetto- druiven geoogst, gevolgd door barbera en als laatste de nebbiolo. Het gras tussen de rijen wijnstokken zorgt voor een natuurlijke competitie, wat de druiven ten goede komt. Er heerst volop bedrijvigheid. We ontmoeten de vriendelijke grootmoeder van Lorenzo. Dat Azelia met hart en ziel een familiebedrijf is merken we mede door haar aanwezigheid op deze zo belangrijke eerste plukdag. Iedereen helpt mee.

De meeste plukkers werken hier al jaren tijdens deze drukke periode. Het is een vaste groep uit Macedonië die in het dorp woonachtig is. Een aantal van hen werkt het jaar rond in de wijngaard, want hier wordt de 'groene oogst' toegepast. Dagelijks worden er trossen weggeplukt zodat er grote, krachtige trossen overblijven als er geoogst gaat worden. Dit 'verlies'is wel zo'n 30% van de totale hoeveelheid druiven! Men kiest duidelijk voor kwaliteit boven kwantiteit.

   

De proef op de som
Na hard werken is het goed proeven;-). We proeven achtereenvolgens:
- Dolcetto d'Alba Bricco dell'Oriolo 2012
Veel kleur, van een zuidhelling en meer dan 45 jaar oude stokken, wat niet veel voorkomt bij het ondergeschoven dolcettodruifje. 'Bricco' wil zeggen: van de hoogste top van de wijngaard. Hier dus een zuidhelling plus de hoogste top:..... prachtig!
- Langhe Nebbiolo 2011
Deze wijn komt van een barolo-wijngaard, maar van jongere stokken. Heeft geen hout gehad maar is toch, zo zegt Lorenzo, nog 10-15 jaar op te leggen. Zijn wijn-spijs advies bij deze wijn is.... vis! Met name zalm. Deze vis is romig en vettig en de wijn maakt de mond schoon en lekker fris. Wij gaan het thuis proberen!
- Barolo 2009
De druiven voor deze Barolo komen van 6 wijngaarden die te klein zijn om een 'single vineyard'-wijn van te maken. De stokken zijn minimaal 45 jaar oud. Sommige zelfs 75 jaar! Deze wijn is zeer geconcentreerd, nog wat gesloten, maar  met een heerlijke kruidigheid en een frisse afdronk.
- Barolo Bricco Fiasco 2009
Fiasco? Zo noem je een wijn toch niet? Maar Lorenzo legt uit dat Fiasco de naam is van de wijngaard omdat die de vorm heeft van de traditionele chianti-fles, de zogenaamde 'fiasco'. De wijn komt van een zanderige bodem van meer dan 65 jaar oude stokken. De stijl van de wijn noemt Lorenzo 'feminin' en hoewel wij niet graag in mannetjes of vrouwtjes denken begrijpen wij wat hij bedoelt. De wijn is weliswaar een Barolo, maar van een fluwelig zacht type met fris fruit en dus zeer vriendelijk en, hoewel volgens Lorenzo nog minimaal 10-15 jaar te bewaren, nu al heerlijk om zo van te genieten. Dat 'vrouwelijke' is hier wel op zijn plaats.
- Barolo Margheria 2009
Deze wijn heeft meer kleur en kracht wat volgens Lorenzo voornamelijk komt door een andere samenstelling van de bodem.Hier is meer klei en kalk aanwezig wat leidt tot een krachtiger en complexer wijn. Opgevoed op grote vaten. Detail: deze wijngaard, door Luigi gekocht in 2003, grenst aan de wijngaard waar een van Gaja's grootste wijnen (Sperss) vandaan komt.
- Barolo San Rocco 2009
De laatste wijn die wij proeven komt van wijngaarden met een ligging op een zuidhelling. De bodem is meer dan kleirijk. De stokken zijn zonder uitzondering meer dan 50 jaar oud. Dit moet niet anders dan leiden tot een feestelijke cocktail. En dat blijkt deze San Rocco dan ook te zijn: heel complexe neus en mond, kruidig, met toch lekker veel fruit, blauwe bessen en rijpe, zachte tannines. Een rijke wijn.

Aan alle mooie dingen komt een eind
We nemen afscheid van Lorenzo met een paar een door ons meegebrachte stukken  Reypenearkaas  en nemen mooie herinneringen mee naar huis. Evenals een mooi geschenk van Lorenzo waaronder hun Barbera, die we vandaag niet proefden. Wordt vervolgd dus!

Machedoux, een feest!

 

Feest bij De Oude Streek
Dit jaar bestaat biologische geitenhouderij De Oude Streek van Hanneke Kuppens 25 jaar en dat viert zij met een feestelijke open dag op haar bedrijf in Zevenhuizen, Groningen. Op 15 september reizen wij met alle medewerkers per trein af naar het hoge noorden om dat feestje mee te beleven. Helaas blijkt Jochem gestrand op het eiland Ameland, dus hij zal het moeten doen met de foto's.

Jos, Nelleke, Linde, Sheeteal en Anne-Wies op pad

De rondleiding

Bij aankomst worden wij direct hartelijk ontvangen door Hanneke. Van alle kanten wordt zij gefeliciteerd en wordt haar aandacht gevraagd maar zij neemt de tijd ons persoonlijk rond te leiden en haar verhaal te vertellen.
Hanneke was altijd al enthousiast over het boerenleven en werkte in haar vrije tijd vrijwillig mee in een boerenbedrijf bij haar in de buurt. Tot zij besloot dat zij hier eigenlijk wel haar werk van wilde maken. Zij bood aan bij die boer te blijven werken, maar dan tegen betaling. In het andere geval zou ze voor zichzelf gaan beginnen. Het gevolg was dat zij  21 geiten meekreeg en een vervallen boerderijtje in Groningen overnam. Enthousiast begon ze met het fokken van de geiten en het maken van  kaas. Iets te enthousiast, want 61 geiten bleek haar iets te veel van het goede. Ze bracht het aantal terug naar 40. Hanneke vertelt: 'Met dit aantal is er een natuurlijke kringloop; de mest van de geiten maakt de 3 hectare grond vruchtbaar genoeg om het hele jaar door de geiten van hooi en gras te kunnen voorzien'. En 'natuurlijk' is een woord dat Hanneke hoog in haar vaandel heeft staan.

De stal

In de stal blijkt geen enkel geitje aanwezig. Het is mooi weer, dus die staan allemaal lekker buiten in de wei. Naast gras eten de geiten voer van de eigen biologische boerderij aangevuld met door Hanneke zorgvuldig uitgezochte biologische brokken die vooral bestaan uit granen. De stal is doorgaans open en, zo vertelt Hanneke lachend, de geiten vluchten soms bij de eerste regendruppel al naar binnen.

 

Ze worden twee keer per dag gemolken en geven dan maximaal 3 liter melk per keer. De ruimte waar Hanneke de kaasjes maakt is klein maar efficiënt ingericht. Ze maakt uitsluitend rauwmelkse kaasjes dus hygiënisch werken is extra belangrijk. Begonnen met de Machedoux (een type camembert), volgden al snel Machère (een geitenkaasrolletje), Macendré (Machedoux in houtskoolas), Machemat (een romige type brie) en Machedoux sec (een droog en pittig kaasje).
Vandaag beleven we de primeur: Machetin, een geitenkaasje van het type crottin, en ook die is heerlijk! (Als ik die later bestel blijken de Machedoux zo gewild dat er geen melk meer over was voor dit nieuwe kaasje. Een luxeprobleem! )

 

 

Een natuurlijk proces

Niet het hele jaar maakt Hanneke haar kaasjes. Na de herfst laat ze de bok de geitjes dekken en in januari en februari worden de eerste lammetjes geboren. Dat is de periode dat er geen kaas wordt gemaakt. Ongeveer 2 lammetjes per geitje worden geboren. Een paar lammetjes kan Hanneke houden, en heeft ze ook nodig voor het voortbestaan van haar bedrijf, maar natuurlijk niet allemaal. Ze is erg begaan met de dieren en vindt het erg dat ze de lammetjes die ze niet kan houden weg moet doen. Hier in Nederland zijn wij wel gewend aan lamsvlees, maar niet van geiten terwijl dat een delicatesse kan zijn! Maarten van Caulil (www.caulils.com) uit Amsterdam trok zich het vernietigen van zo'n mooi product aan en begon het geitenvlees in maart te verkopen. Zelf kochten wij ook een bokje bij hem en ik kan je verzekeren: het vlees is heerlijk. Voor inspiratie betreffende de bereiding: http://bit.ly/18rnr9R

Lammert, het bokje

Blij in de wei

We lopen door naar buiten waar we eerst de jongere geiten aantreffen samen met het bokje Lammert. Een stukje verder lopen de volwassen geiten. Daar is bok Abraham de enige man in het gezelschap. We zien ook iets wat niet lijkt op een geit: koe Lamberta mag haar laatste dagen vrolijk grazend slijten tussen haar vriendinnen de geiten. Als Hanneke fluit komen alle geiten vrolijk aangehuppeld en laten zich door ons graag aaien en knuffelen.

Jos Moes en Bok Abraham zijn dikke vrienden!

Hanneke vertelt vol liefde en passie over haar bijzondere vak.

 

Het genieten is nog niet voorbij

Na deze rondleiding bedanken wij Hanneke hartelijk en wordt zij bestormd door andere enthousiaste bezoekers. Er staan veel leuke kraampjes op het terrein. We werden aan het begin al verwelkomd met een glaasje pure appelsap maar nu is het tijd voor een glaasje Italiaanse wijn van Il Casale (www.Ilcasale.nl). Bij de kraam van De Pasteibakkerij (www.depasteibakkerij.nl) proeven wij de geweldige paté en rillette van Diny Schouten en de voortreffelijke bloedworst met appel gebakken door haar zakelijke partner Floris Brester. Collega Maarten van Caulil (die van de lammetjes, www.caulils.com) heeft heerlijke wijn openstaan uit de Languedoc en presenteert die, samen met de pure Remekerkaas (www.remeker.nl)  op een wel heel bijzondere kaasplank! Tot slot kopen we nog wat eau de vie en calvados bij Martijn de Wal (www.pommedor.nl) en fruit bij www.puurnoordnederland.nl  en reizen weer terug naar de Randstad. We hebben weer veel gezien, geleerd en genoten vandaag!

Bij kaas hoort wijn

Tijdens Cheese 2013, een tweejaarlijks terugkerend kaasevenement in het Piëmontese stadje Bra, Italië, is een bezoek aan Le Cantine Ascheri een must voor de wijnliefhebber. De wijnmakerij is gevestigd onder het designhotel, eveneens in het bezit van de familie Ascheri. Je moet geluk hebben in dit prachtige hotel te kunnen overnachten, want het is topdruk in Bra tijdens de grote wereldberoemde kaasbeurs.

Een eerste kennismaking
Na een heerlijke lunch in Osteria Murivecchi naast het hotel, ook eigendom van de familie, worden wij verwelkomd door Matteo Ascheri. Hij blijkt een zeer vriendelijke en innemende man, die weet waar hij over praat en wat hij wil.

Hij leidt ons rond in de wijnmakerij. Alles oogt zeer efficiënt, modern en schoon en wij vermoeden dat dat niet alleen zo is omdat het oogsten nog moet beginnen. Hij vertelt dat Ascheri een kleine 'lieu-dit'  is in La Morra en dat voorouders van hem hun naam aan dit plaatsje te danken hebben. Oorspronkelijk lag de wijnmakerij aldaar, maar omdat Bra het middelpunt was van de handel tussen Barolo en Turijn is het bedrijf rond 1880 daar naartoe verhuisd. Ascheri bezit inmiddels wijngaarden in drie verschillende productiegebieden: naast La Morra-Verduno ook in Serralunga d' Alba en rondom Bra. In de eerste twee wordt traditioneel gewerkt. Hier maakt hij voornamelijk Barolo. In de wijngaard in Roero experimenteert Matteo graag. Hij heeft daar inmiddels 2,5 ha viognier en syrah aangeplant en daar maakt hij geen onverdienstelijke wijnen van, zo proeven wij later.

Schilcontact en overpompen
De specialisatie van Ascheri is rode wijnen die kunnen ouderen. Na de fermentatie houdt Matteo de schillen dus langere tijd met de most in contact (schilinweking of maceratie) om optimaal fruit, kleur en concentratie te verkrijgen. Het totale proces kan wel tot 40 dagen duren! Ook van belang om dit te bereiken, vertelt Matteo, is het overpompen van de wijn. Van de bodem van de tank wordt de wijn omhoog gepompt over de top van de fermenterende most. Vroeger deed men dat allemaal met de hand. Men klom op de rand van het vat en roerde met grote peddels de wijn om. Nu is dat hele proces computergestuurd. Temperatuur, snelheid en interval: alles kan naar wens ingesteld worden.
Matteo gebruikt voor de rijping van zijn wijnen grote vaten in diverse maten van Slavonisch eiken (Kroatië). De mate waarin oud en nieuw hout worden gebruikt is bij elke wijn anders. Hij werkt bij voorkeur niet met kleine barriques omdat hij externe invloeden zoveel mogelijk  wil uitsluiten om zo zijn wijn zo puur mogelijk te presenteren.

De Selectie

Matteo maakt een viertal 'series' wijn:

- Podere di Sorano di Serralunga d' Alba: Barolo en Dolcetto
- Podere di Rivalta di La Morra: Barolo, Nebbiolo, Barbera en Dolcetto
- Podere di Montalupa di Bra: Viognier en Syrah
- La Selezione di Cristina Ascheri: Gavi, Langhe Arneis en Moscato d'Asti

Tijd om te proeven

Omdat de Arneis (heerlijk verkwikkend en multi-inzetbaar) bij de lunch gedronken werd schenkt Matteo als eerste zijn Gavi di Gavi in. Deze wijn van 100% Cortese, 4 maanden gerijpt op rvs en minimaal 2 maanden op fles, blijkt een stevig exemplaar met florale tonen en een behoorlijke zuurgraad. Mooi aperitief of bij antipasta en niet te zware vissoorten. Beide wijnen zijn uit de Cristina serie, genoemd naar de hartelijke, gastvrije moeder van Matteo.

Viognier

Dan is het tijd voor een van zijn experimentele wijnen: de Viognier. Dit druivenras is officieel niet erkend in Roero of Langhe. Dus een "gewone" tafelwijn?  Laat dat "gewone" echter achterwege: een dijk van een wijn blijkt dit! De eerste aanplant is van 1993, de eerste oogst van 1996. 25% Is op eiken vergist en na 4 maanden rijping op hout wordt in januari de uiteindelijke blend gemaakt. Vervolgens 'huwt' de wijn nog minimaal 18 maanden op fles. Wij proeven de 2008. Matteo verzekert ons dat deze wijn zeker nog 5-10 jaar kan ouderen en hij behandelt hem als een rode wijn. Serveert hem niet uit de koeling, maar op kamertemperatuur. En karafferen is een optie. Tropisch fruit, salie, basilicum, een romig mondgevoel. Mooi! Matteo stelt voor wat van de wijn in ons glas te bewaren en terug te proeven na de rode wijnen. Wij zijn benieuwd!

Rood is aan de beurt

We beginnen met de Dolcetto 'San Rocco' 2012. Op mijn verbaasde opmerking dat ik altijd gedacht had dat San Rocco een appellation was voor Barolo glimlacht Matteo. Dat is ook zo en m.i.v. jaargang 2013 mag hij het ook niet meer als zodanig op het etiket vermelden. Hij knipoogt en laat weten al een manier gevonden door de mazen van de wet te glippen om toch duidelijk te maken dat zijn dolcetto-druiven groeien in de bijzondere San Rocco-terroir. Hoe dan ook, dat dit een bijzondere wijn is mag gezegd. Heerlijk sapppig, fruitrijk, vriendelijk maar toch met de nodige structuur.

 

Barolo vs Barolo

We vervolgen de proeverij met twee Barolo's naast elkaar en kunnen zo heel goed de verschillende terroirs met elkaar vergelijken. Matteo loopt even weg en komt terug met een tweetal kaarten om de ligging van de beide wijngaarden aan te wijzen en zo zijn verhaal te verduidelijken.

De Barolo Pisapola 2009 komt uit La Morra-Verduno van een oost-heuvel met een bodem van voornamelijk zand. De fermentatie duurt tussen de 12-15 dagen en de opvoeding is op 1/3 rvs, 1/3 op nieuw en 1/3 op oud eiken. De stijl is licht, 'feminin', noemt Matteo het. Bijna tropische tonen en een zachte kruidigheid. Een Barolo om nu al van te genieten maar ook nog een tiental jaren oplegbaar.
De tweede Barolo die we proeven is van een heel ander kaliber. De Barolo Sorano uit Serralunga d'Alba is van hetzelfde jaar en heeft eveneens een fermentatie van rond de 15 dagen gehad, maar daarna een langere schilinweking. Deze zelfs tot 25 dagen! De wijn rijpt vervolgens op 85% oude en 15% nieuwe eiken vaten. De bodem hier bestaat weer grotendeels uit zand, maar hier is meer klei te vinden en de wijngaard heeft een zuid-oostelijke ligging. Het resultaat is een krachtige, geconcentreerde Barolo met veel donker fruit, bessen en wat stroevere tannines.

 

Syrah
De Syrah is de laatste rode die wij proeven. De keuze die Matteo maakte voor de aanplant van deze druivensoort is voornamelijk de structuur van de bodem die hier weer voornamelijk uit zand bestaat en dus,  zo vertelt hij, uitstekend geschikt is om de kleur en structuur te geven die syrah nodig heeft. Het stuk grond waar hij mee experimenteert is slechts 2,5 ha groot en bestaat voor 0,8 uit viognier en 1,2 uit syrah. De syrah rijpt 30 maanden op oud hout en vervolgens nog 12 maanden in de fles.
De wijn heeft inderdaad veel kleur. Hij voelt romig en zacht in de mond, heeft veel rijp bessenfruit, een zachte kruidigheid en ronde, bijna zoete tannines. Er worden slechts minder dan 7000 flessen van deze heerlijke wijn geproduceerd. Dat is dan wel weer jammer!

De proef op de som

Dan nodigt Matteo ons uit de Viognier, die we inmiddels een klein uurtje in ons glas hebben, nogmaals te proeven. Hij is zichtbaar trots als hij onze verbaasde gezichten ziet: Wow! Die wijn staat nog als een huis na al het rode geweld! Maar ook hier weer een nadeel: slechts rond 4.500 flessen van dit heerlijk vocht zijn jaarlijks beschikbaar!

Oude wereld vs nieuwe: The Judgement of Paris?

PROEVERIJ

Vanmiddag een interessante masterclass c.q. proeverij bij wijnimporteur Pallas Wines. Naast een aantal nieuwe wijnen en tips voor specifieke najaarswijnen staan Bordeaux en Zuid-Afrika op het programma. Wij zijn benieuwd.

BORDEAUX

Eerst proeven we een 6-tal wijnen uit Bordeaux. De diverse appellaties passeren de revue: van Pessac Léognan via Margaux, Saint Julien en Pauillac naar Saint Esthèphe om voor een mooie zoete afsluiter nog even terug te keren naar Sauternes. Een uitgelezen collectie wijnen waarvan de terroirs duidelijk te herkenen zijn en de meeste wijnen zijn nu heel mooi op dronk.

Goed idee voor december?!?!

EN DAN: ZUID-AFRIKA, ROBERTSON

Helaas is wijnmaker Kobus Burger van Rietvallei  i.v.m. een overlijdensgeval niet aanwezig, maar zijn wijnen mogen er zijn. Joep Speet, commercieel manager van Pallaswines, neemt de honneurs waar en legt uit dat Rietvallei een relatief kalkrijke bodem heeft wat top is voor Chardonnay. Maar voor mij is de meest op vallende 'wijn'  hier de Red Muscadel. ' Wijn' hier tussen aanhalingstekens want, zo vertelt Joep, dit mag eigenlijk geen wijn heten door de manier waarop het is gemaakt. Vóór de vergisting wordt er alcohol toegevoegd aan het druivensap zodat de gisting stopt. Wijn of geen wijn: dit drankje mag er zijn! Lekker gekoeld serveren bij zoet én bij kaas!

GREYTON. HUH? GREY-WAT?

De dame die daarna zichzelf voorstelt maakt niet alleen op mij indruk. En ook haar wijnen mogen er

zijn. Samantha O'Keefe is haar naam en zij is eigenaar van en wijnmaker op het Lismore Wine Estate in….  Greyton. Dat is nog eens iets anders dan het alom bekende Stellenbosch of Robertson! Greyton is een plaats ergens tussen Robertson en Hermanus. Zij is de enige die daar een wijngaard heeft. Die dame heeft lef! Afkomstig uit Californië maakt zij nu prachtige wijnen in een van de meest regenachtige delen van de Westkaap. We proeven 5 van haar pareltjes en ik kan je verklappen: binnenkort allemaal te koop

bij Gransjean!

THE JUDGEMENT OF WADDINXVEEN

Dan is Gary Jordan, Jordan Winery Stellenbosch aan de beurt. Deze wijnmaker is van origine geoloog en dat merk je in zijn enthousiaste verhalen. Bodem, helling, expositie t.o.v. de zon: al deze o zo belangrijke zaken passeren de revue. Zeer interessant en jammer dat er relatief zo weinig informatie gegeven kan worden in zo korte tijd. Maar wij genieten ervan. En van zijn wijnen.

Na de Bradgate-instappers en een flight van unoaked Chardonnay vs barrel fermented Chenin Blanc vindt Gary het tijd voor een blinde flight.
Hij heeft steeds gesproken. Nu zijn wij aan de beurt. Wat vinden wij van de 2 blind ingeschonken witte wijnen. Tja…. beiden mooi. Lijken wel verdomd veel op elkaar. Er wordt geroepen. De eerste heeft wat meer zuren. De tweede net een tikje meer hout. Maar wat nou wat en waarom? Beide wijnen worden als heel mooi ervaren.

DÉMASQUÉ:

Wijn 1: Saint Aubin 1er Cru Murgers des Dents du Chien  2011

Wijn 2: Jordan Nine Yards Chardonnay 2012

Wát een interessante vergelijking! Gary vertelt dat het een pech is voor Zuid-Afrikaanse wijn dat het moet opboksen tegen een vooroordeel: dat Franse wijnen beter zijn. Maar hiermee heeft hij bewezen dat dat zeker niet altijd het geval is.
En stiekem ben ik blij dat ik net weer wat van die Nine Yards Chardonnay in mijn winkel heb binnen gekregen ;-)…..