PARIJS december 2011

Even eruit
Tussen de drukke kerst- en jaarwisselingsdagen ga ik er als het even kan altijd even een dagje tussenuit. Antwerpen, Brussel…. even iets van de kerstsfeer proeven en genieten van slenteren, mooie maaltijden, lekkere drankjes.
Dit jaar zijn het echter 2 dagen geworden: Parijs in een dag is immers wat kort. Dinsdagavond om 19.00 uur in de Thalys en 2,5 uur later op Paris Nord. Geweldig!
Normaal doen we alles met de metro, maar nu willen we een stukje Parijs bij nacht zien, dus pakken we een taxi. Altijd goed georganiseerd daar. We zien veel verkeer, blije gezichten, een enorm verlicht "besneeuwd" reuzenrad aan de Place de la Concorde, de Seine en uiteindelijk (onze chauffeur doet niet aan navigatie…) ons hotel dat ligt in het 5e arrondissement, in een klein achterafstraatje tussen de grote Boulevards Raspail en Saint-Michel.
Teleurgesteld
We hebben trek en omdat het al laat is duiken we een van de eerste eetgelegenheden in die we tegenkomen: Le Dôme, hoek Boulevard Raspail/Boulevard du Montparnasse. Ziet er gezellig en echt Frans uit, maar de ontvangst is geroutineerd en bijna kil. Tja, dat is je straf als je zomaar in een drukke toeristische straat ergens naar binnen gaat. De menukaart ziet er, evenals de wijnkaart goed uit, als je de gevraagde prijzen buiten beschouwing laat. De voordeligste wijn kost rond de 35 euro en wordt snel opgevolgd door prijzen van 50, 60 en (veel) hoger. Hetzelfde geldt voor de menukaart. Omdat het, zoals gezegd, al laat is en we toch iets feestelijks willen eten bestellen we een Fruits-de-Mer. Ziet er weer goed uit, maar helaas weinig verschillende smaken. Het personeel verlaat een voor een het etablissement en om ons heen wordt gesjouwd met emmers en doekjes. We rekenen af. Jammer, deze eerste avond in Parijs. Maar dat gaat later zeker goedkomen!
Een heerlijk adres!
Onze kamer ligt aan soort binnenplaatsje waardoor het lijkt of we een eigen buitenhuisje hebben.

Design in de kamer, een badkamer met ligbad en een koelkastje met softdrinks vh huis. Door geen enkel geluid gestoord worden we uitgerust wakker en genieten van een uitgebreid ontbijt op bed heerlijk! Parijs: here we come (of moet ik zeggen: allons-y!).
Le Montparnasse 1900
Allereerst wandelen we naar het Walhalla waar we al veel over gehoord hebben: La Grande Epicerie de Paris, een enorm groot delicatessenpaleis ondergebracht in een oud pand aan de Rue de Sevres. Omdat Google Maps niet doet wat mijn lief wil duurt de wandeling er naartoe iets langer dan de 11 minuten die oorspronkelijk Google zijn aangegeven. Na zo'n 5 kwartier besluiten we een lunchpauze in te lassen. Het moet natuurlijk wel leuk blijven. We twijfelen heel even als we op de stoep staan bij restaurant Le Montparnasse 1900. Het pand straalt min of meer dezelfde sfeer uit als het restaurant waar we de avond tevoren zo waren teleurgesteld. Maar trek en zere voeten doen ons toch naar binnen gaan. En daar krijgen we geen spijt van. We worden allervriendelijkst ontvangen in een vrijwel vol restaurant. De sfeer doet ons denken aan

Trattoria da Romano op het Ventiaanse eiland Burano. Veel families, veel Fransen om ons heen, dat voelt goed. Sjieke dametjes op leeftijd, veel halve flesjes wijn op tafel. Mensen die genieten.
Wij besluiten dat we zin hebben in "echt Frans" en dat komt goed uit, want anders staat er niet op de kaart. We kiezen escargots voor en steak tartare als hoofd. Niet echt helemaal zoals het hoort bestellen wij hem heel even aangebraden. Ik zie op de kaart Les

Hauts Conseillants 2007 staan (€39) en hoewel ik niet echt verwacht dat dit de juiste combinatie is met onze gerechten ben ik toch wel erg nieuwsgierig naar deze wijn. Deze wijn, een Lalande de Pomerol, bestaat uit 85% merlot en 15% cabernet franc. Met name deze laatste druif maakt de wijn voor mij zo bijzonder hoewel hij voor een lunchwijn ietwat aan de zware kant is. Veel donker fruit maar overheersend zijn de cedertonen, tabak en leer. Heel apart, want qua mondgevoel is deze wijn wel fluweelzacht. Geen stroeve tannines. Een bijzonder glas. Voor mij een toppertje in prijs-kwaliteit!

Bij het staartje genieten wij, hoewel "men" zegt dat rode wijn met kaas niet kan, van een heerlijk bordje kaas. St. Maure de Touraine, Pont l'Evèque, Reblochon, Camembert en... Roquefort Baragnaudes! Geserveerd op zijn Frans: met wat aangemaakte gemengde sla. Lekker!
La Grande Epicerie de Paris
Voldaan wandelen wij verder naar La Grande Epicerie de Paris. Dit is

inderdaad een walahalla voor lekkerbekken. Alle merken die iets betekenen zijn hier te vinden. De uitstraling doet mij denken aan de Nederlandse Marqt en Londense Wholemarket. Minimalistische en sobere plafonds en vloeren, alle producten overzichtelijk gerangschikt en daardoor eenvoud en toch kwaliteit veinzend. Dat doen ze goed. Ik wil altijd graag iets KOPEN. Maar ja, als je zelf al de krenten

uit de pap verkoopt wordt het lasting. Ik zie hier zelfs de prachtige olie die ik inkoop via @foodelicious uitgebreid in de etalage staan. Maar ineens valt mijn oog op een product waar ik niet omheen kan. En wil. De producent is aanwezig ter promotie en we wisselen kaartjes uit. Ik kan er nog niets over zeggen, maar wellicht binnenkort in Nederland?!
Fauchon en Hédiard
Een leuke vergelijking is dit voedselparadijs met Fauchon en Hédiard, beiden gelegen aan het plein bij De Madeleine. Waar La Grande Epicerie eruit ziet als een grote markthal doet Fauchon wat hipper aan in de kleuren zwart en knalroze en Hédiard wat taditioneler, Engels, met als kleuren rood en groen.
Beide laatste winkels vallen mij wat tegen. Fauchon heeft meer dan vroeger alles in bakjes kant en klaar en uiteraard voor prijzen waar je van achterover slaat. Bijvoorbeeld de truffels uit de Périgord voor € 3.600,= per kilo, die ik zelf voor ongeveer de helft kan aanbieden. Zelfde kwaliteit.
Ook begrijp ik niet goed dat men producten koopt omdat er Fauchon op staat. Niet wie bijvoorbeeld de producent is. Of de streek waar het product vandaan komt. Maar kennelijk en gelukkig voor Fauchon denkt niet iedereen er zo over, gezien het enorm aantal medewerkers die met een brede lach de waren van eigenaar doen veranderen.
Hetzelfde geldt m.i. voor Héridad, hoewel daar wat meer versproducten en specialteiten (kruiden, losse thee) worden verkocht. Wij duiken nog even de wijnafdeling in, maar met de hete adem in de nek van het personeel zijn wij dat snel zat.
Geen trends en voor mij geen inspiratie hier. Beetje jammer.
Truffels en Kaviaar
Buiten gekomen loeren we nog even naar binnen bij het beroemde truffelwinkeltje en de beide kaviaarspecialisten. De geur van truffels ruik je al van verre. Heerlijk! Wat een enorme voorraad, ik kijk mijn ogen uit. Maar ja, dat moet ook wel als je de specialist bent. Hetzelfde geldt voor de kaviaarwinkels. Blikken vol staan opgestapeld. Leuk als je dat kunt verkopen!
Wat adresjes
Van de bekende kookboekenschrijfster Yvette van Boven (twitter: @yvettevanboven) kregen we een paar tips voor leuke eet- en winkeladresjes in Parijs. Wijnbar Le Verre Volé blijkt geen wijnbar, zoals wij dachten, maar een gezellig en klein restaurant waar veel wijnen per glas worden geschonken. Het is als wij arriveren nog niet open, maar het ziet er erg leuk uit en we worden vriendelijk te word gestaan. Daar komen wij nog wel eens terug.
We drinken een Ricard bij Café Le Bistrot aan de Boulevard Magenta en gaan nog even langs Mercie aan de Boulevard Beaumarchais. Van buiten

ziet het er er uit als een kleine tearoom vol met boeken aan de wanden, maar via de binnenplaats kom je in een winkel met over een aantal etages verspreid, naast kleding en hebbedingetjes, veel trendy en design woonaccessoires. Een voorbeeld is het behangpapier van Piet Hein Eek.

En dan.... couscous
We nemen de metro terug naar rive gauche: Quartier Latin. Mijn lief heeft namelijk zin in Couscous. Doet hem denken aan de keren dat hij hier met vrienden is geweest. Zelfs eens op 16-jarige leeftijd op de fiets. Omdat we niet echt haast hebben maar wel weer moeie voeten drinken we een glas Chinon bij Le Clou de Paris aan de Rue Danton. Links naast ons Nederlanders, rechts een Duits koppeltje en tegenover Amerikanen. Tja, Quartier Latin....
Quartier Latin
Vervolgens komen we in wat ik echt "erge" straatjes vind. Heren en dames spreken je aan en sleuren je bijna naar binnen om toch maar vooral bij het restaurant van hun werkgever te gaan eten. Ik wil eigenlijk niet meer. Maar ja, mijn lief heeft zijn zinnen gezet op couscous.....
We kiezen voor een van de weinige dames die als propper haar kost verdienen. En voor couscous en wel bij Nouveau Village Chez Moi. De

couscous is prima. Goed assortiment vlees, couscous lekker rul en veel groentetjes. De wijn die we bij de couscous drinken is een Marokkaanse en wordt van harte aanbevolen. Domaine de Khmis. Deze wijn uit de omgeving van Boulaouane, een plaatsje aan de voet van de Atlas, is gemaakt van Cabernet Sauvignon, Merlot en Syrah. Robijnrood van kleur, zacht, fris rood fruit en een klein zoetje. De wijn past goed bij ons gerecht maar met name dat zoetje gaat mij al snel tegenstaan. Gelukkig is de wijn niet al te duur (€18), dus laten wij met een gerust hart de helft achter.

We lopen een rondje langs de Seine en strijken nog even neer in lekker kuipstoeltjes op het binnenterras van Saint Severin aan de Place St. Michel voor een "café" en een vergelijkend onderzoek naar het verschil in smaak en beleving van een Bas Armagnac en Remy Martin VSOP. Naar de laatste gaat mijn voorkeur uit. Meer caramel t.o spiritus van de Armagnac.
Les Halles
De volgende ochtend genieten we weer van een ontbijtje op bed en tegen 12 uur zitten we in de metro op weg naar Gare du Nord om de koffers in de bagagekluis op te bergen. Weer een uur later stappen we de metro weer uit bij Les Halles, centre Pompidou. We gaan een paar zijstraatjes in, weg van de grote massa en zien een leuk restaurantje voor de lunch: A la Tête d'Or. Binnen heel druk en louter Franse stemmen, dus dat zal goed komen. Na onze ervaring met de wat zware wijn tijdens de lunch kiezen we nu voor een Coteaux du Giennois, een lichte rode wijn uit de Loirestreek van Pinot Noir en Gamay. Joseph Mellot 2008. Lekker sappig en fris rood fruit.

Als voorgerecht delen wij een plateau de charcuterie en een bordje lauwwarme mesclun (salade) met een klein kaasje dat even in de oven is geweest. Ziet eruit als een geitenkaasje maar is een au lait cru kaasje van koemelk: "Cambon" uit Aveyron. Lekkere starters. De steak tartare gisteren was dermate goed bevallen dat we er nu nogmaals voor kiezen. Maar dit keer rauw. Heerlijk. Ik zou er best aan kunnen wennen, zulke authentieke lunches....

Centre Pompidou
Na een "café" stappen we op om nog even het Centre Pompidou binnen te gaan. Maar als wij merken dat de rij niet begint bij de ingang maar bij de andere kant van het plein besluiten we daarvan af te zien. Er moet een trein worden gehaald, dus cultuur een volgende keer graag!

HET KERSTMENU

WAT ETEN WE MET DE KERST?
Altijd weer lastig: wat eten we met kerst? En als je dan eindelijk je kerstmenu samengesteld hebt komt de volgende vraag: Wat drinken we erbij?
Ik kreeg de vraag om een wijnadvies te geven bij een wel heel bijzonder kerstmenu: het kerstmenu 2011 van de Volkskrant. Op http://www.onnokleyn.nl/volk-hoofd/721-volkskrant-kerstmenu-2011.html is dat menu te vinden. Het is een kerstmenu van Loethe Olthuis (de middelste twee recepten) en van Onno Kleyn (start en finish). Het menu bestaat uit gerechten uit 4 landen: "een fantastisch pastagerechtje met vis uit Italië, een gedurfd knoflooksoepje met granaatappelpitten uit Spanje, varkenshaas met citroen en ei uit Griekenland en als finale een zoete cake met korianderstroop uit Portugal".
Kortom: voor mij een uitdaging om hier de wijnen bij te selecteren!

ITALIË

Pappardelle met kabeljauw, kastanjes en notenolie
Ik kies daarbij voor een wijn uit Veneto: “Scaia Bianca”. Deze wijn, gemaakt van de druiven Garganega en Chardonnay heeft, naast frisse zuren, ook een aangename bloemigheid en intens wit fruit. De smaak combineert perfect met het zoet van de kastanje en de hint van notenolie.

SPANJE
Gepofte knoflooksoep met granaatappel
Men zegt vaak dat soep geen wijn nodig heeft, maar persoonlijk vind ik dat altijd een beetje saai. De voorgaande wijn kan ook goed bij dit gerecht, maar om het Spaans

te houden kies ik voor een witte wijn uit de Spaanse streek Costers del Segre. De wijn, “Colors” van wijnhuis Cérvoles bestaat voornamelijk uit Macabeo, aangevuld met Chardonnay. Deze strogele, fluweelzachte wijn heeft veel rijp wit en tropisch fruit en is niet te zwaar.




GRIEKENLAND
Varkenshaas met citroen, oregano en ei-citroensaus
Hoewel ik zelf meer een liefhebber ben van rode wijn kies ik bij het hoofdgerecht toch weer voor wit.

En wel voor De Viognier van Domaine Gerovassiliou. Uit Griekenland uiteraard. Deze wijn is het paradepaardje van dit domaine. Heerlijk bloemig, een prachtige volle en krachtige smaak en afdronk en voldoende zuren om het gevecht met de citroen en ansjovis aan te gaan.
En als u toch voor rood wilt gaan: kies voor de AXIA rood van Alpha Estate. Deze wijn van Syrah en Xynomavro heeft veel kersenfruit maar ook voldoende frisheid en zuren en daardoor breed inzetbaar. Niet voor niets is deze wijn jarenlang de huiswijn van de Librije geweest!

PORTUGAL
Hemels spek met pruimen en koriander

Wat dinken we hier anders bij dan Moscatel de Sétubal (spreek uit: “stoebal”)! Dit is een versterkte wijn uit het zuiden van Portugal, van het schiereiland Sétubal. De 1991-er van het wijnhuis Bacahôa die ik adviseer heeft, naast prachtige tonen van krenten en rozijnen (perfect bij de amandel en pruimencompôte) zo een complex smaakpalet, dat hij zelfs de koriander eronder krijgt. Of beter nog: een heel mooie combinatie, dit stel!


Ik krijg er trek van, al die mooie smaken bij elkaar!
Fijne dagen en eet en drink smakelijk!

Kelly Bronze Kalkoenen.... and more!

BEZOEK AAN ENGELAND

Ze zijn weer te bestellen: die overheerlijke Engelse Kelly Bronze kalkoenen. Al jaren een groot succes in onze winkel voor het kerstdiner van onze klanten. De schare fans groeit nog jaarlijks: "Eenmaal een Kelly, altijd een Kelly" horen wij. Omdat ik altijd graag zelf zie waar mijn producten vandaan komen bracht ik een bezoek aan Engeland.


BOROUGH MARKET EN NIELS YARD

Paul Kelly, zoon van de oprichter van de Kelly Bronze kalkoenhouderij en thans de eigenaar, haalt ons op van het vliegveld. Voordat we naar zijn bedrijf rijden moeten we van hem “even” wat leuke stukjes van Londen zien. We bezoeken o.a. Borough Market. Deze markt met een echt Engelse sfeer, was vroeger een afslag van groente- en fruit en is nu een van de leukste etenswarenmarkten van Londen. Veel producten die hier worden verkocht zijn biologisch en van kleine producenten. Een geweldige plek om uren te dwalen, maar we moeten door: naar Niels Yard, wellicht de meest bekende kaaswinkel van

Engeland. Ambachtelijk geproduceerde kazen worden hier met veel liefde en aandacht voor het product aan de man gebracht. Ik heb in mijn winkel geen douche om de luchtvochtigheid te regelen, maar gelukkig wel al die heerlijke Engelse kazen die hier uitgestald staan: Farmhouse Cheddar, Colston Bassett Stilton, Ticklemore, Stinking Bisshop en meer!

VRIENDEN VOOR HET LEVEN
Vervolgens brengen wij een bezoek aan een bijzondere boerderij. Paul Kelly is al jaren bevriend met Jamie Oliver en Jimmy Doherty. De laatste is bekend van de populaire TV-serie Jimmy’s farm. Jimmy is een jonge bioloog die een

droom had: een varkensbedrijf starten dat werkt op een duurzame wijze. Daarnaast wilde hij zijn ervaringen delen om zoveel mogelijk mensen te laten nadenken over o.a. duurzaamheid. Hij wilde ook een eigen winkel beginnen en daar topkwaliteit varkensvlees, worsten en bacon verkopen uit zijn eigen kudde zeldzame Britse varkens. De rassen die hij daarvoor gebruikt zijn het Essex varken en de Saddleback. Zijn dromen zijn inmiddels uitgekomen. Enthousiast geeft hij ons een rondleiding over zijn farm en laat ons zien dat varkens geen dikke wezenloze beesten zijn. Hier hollen en rollen zij vrij en blij door de modder en genieten van de aandacht en de aaien over hun bol!

MALDON
Voordat we ons reisdoel bereiken snoepen

we nog een oestertje in Maldon, een plaatsje aan de kust van Essex. We zien hoe de oesters binnengehaald worden, schoongespoten en gesorteerd. Het Maldon zout, waarvan ik de knisperende flakes verkoop, wordt ook gewonnen in dit gebied. Leuk om ook dat eens met eigen ogen te aanschouwen.

EN DAN EINDELIJK..... DE KALKOENEN
Paul brengt ons tot slot naar zijn “heiligdom”, zijn kalkoenen. Hier zien wij blij fladderende en vrolijke kalkoenen die vrij in de weilanden kunnen rondlopen en ’s nachts bescherming hebben in deels open schuren.

We krijgen een rondleiding over de velden en door de schuren terwijl Paul honderduit vertelt. De dieren hebben voortdurend de beschikbaarheid over vers water en eten. Het voedsel bestaaat o.a. uit lokaal geteelde granen zonder additieven. De Kelly’s worden pas geslacht als ze volwassen zijn en dat gebeurt hier heel snel en zonder voorafgaande stress. Je ziet het hier en proeft het later. Dit voelt goed.

TOT SLOT... HET DINER!
Paul neemt ons mee naar zijn woning. Een grote boerderij in het prachtige landschap van Essex. Het is buiten koud, maar we worden al snel warm als

Paul met de restanten van door ons meegebrachte oesters uit Maldon een vuurtje stookt. Een grote Kelly Bronze staat inmiddels al te garen in de oven. Ongevuld, verzekert Paul ons, want dat is echt zonde van de smaak van de kalkoen. Die is op zich al bijzonder lekker. En dat proeven wij. Je raadt wel wat er bij ons op tafel staat met kerst!

Restaurant Zeezout Rotterdam

UIT OF THUIS
Uit eten gaan doen wij niet vaak. En eigenlijk bij voorkeur niet. Een van de redenen daarvan is dat mijn lief graag en goed kookt en ik het als een uitdaging zie bij zijn gerechten een passende wijn uit mijn assortiment uit te kiezen. Aangezien dat uit zo'n 400 soorten bestaat waarin zo nu en dan ook flink gewisseld wordt slaat de verveling nog lang niet toe. Maar…vanavond gaan wij eten bij restaurant Zeezout in Rotterdam. Via Twitter (@zeezoutpats) leerden wij dit bedrijf kennen en via diverse kanalen hadden wij vernomen dat chef Patrick 't Hart "best goed in een pannetje kan roeren", dus wij zijn benieuwd.

EEN GURE HERFSTAVOND
Het is een gure zaterdagavond als wij onze fietsen parkeren op de kade voor het restaurant. Buiten is het koud, maar binnen worden wij allerhartelijkst ontvangen in een warm en sfeervol restaurant. Patrick begroet ons vanachter zijn fornuis. Altijd leuk om iemand irl te ontmoeten die

je alleen van een "postzegel"op Twitter kent. Wij nemen plaats en kijken om ons heen. Vanuit waar wij zitten hebben we goed zicht op de open keuken waar Patrick met zijn team culinaire hoogstandjes verricht voor zo'n 40 gasten. Het interieur is modern, licht en sfeervol. De kleuren wit en bruin-grijs overheersen. De wijnklimaatkasten van rvs met glas liggen vol met prachtige wijnen. Wij hebben er zin in!

EN DAN:......CHAMPAGNE!
Het was een drukke dag in de winkel vandaag, dus een mooi glas hebben wij wel verdiend. Wij beginnen de avond dan ook met een glas champagne Henriot, een frisse stijl champagne met veel citrusfruit, zoals de sommelier van deze avond, Nicolai, ons vertelt. Een plankje met desembrood, mayonnaise met ansjovis en gezouten boter wordt op tafel gezet.
Bij de eerste gang, 4 soorten oesters, schenkt Nicolai wederom een champagne, maar nu een compleet andere soort. Een Blanc de Noirs van Eric Rodez. Deze champagne wordt gemaakt van uitsluitend Pinot Noir en is een blend van diverse jaargangen. Door zijn wat rondere karakter past hij heel goed bij de oesters.

RARE DRUIFJES
De wijn die Nicolai vervolgens inschenkt is verrassend. En dan vooral verrassend lekker: een blend van Treixadura, Godello, Torrontés en Palomino. Deze wijn uit Galicië, Spanje, doet zijn naam eer aan: Terra do Castelo "Sensación". Een wijn met een intense neus en mond, met veel tropisch fruit en een heerlijke frisheid. Een sensatie is ook het gerechtje dat erbij wordt geserveerd: twee bereidingen van rauwe tonijn met komkommer op verschillende wijzen erbij en omheen geserveerd.

Het krokante dakje op de tonijn maakt de smaaksensatie compleet. Bovendien ziet het er prachtig uit op het zwarte plankje waarop het wordt geserveerd. De combinative met de wijn maakt het plaatje compleet. Top!

EEN MOOIE MIX
Hoewel chef Patrick voornamelijk met vis werkt is in het volgende gerechtje ook wat vlees verwerkt. En wat voor vlees!

Samen met de even aangebakken coquilles smaken de stukjes eendelever met wat gehakte amandelen, stukjes biet en een mousse van bietjes heerlijk. De mooie balsamico hierbij wordt, evenals alle olijfolie en balsamico, vertelt chef Patrick later, geleverd door Foodelicious. De producten van dit bedrijf kom ik steeds vaker tegen in de Rotterdamse restaurants. Voor de twitteraars onder ons: @foodeliciousnl. De wijn erbij is ook een leuke "mix": een wijn uit de Noord-Rhône van Louis Cheze die bestaat uit 50% chardonnay en 50% viognier. Het botertje van de chardonnay mixt goed met de aromatische viognier. Een mooi doch flink bittertje in de afdronk. Heerlijke combinatie met het gerechtje.

TUSSEN
Het tussengerechtje is voortreffelijk. Een stukje wilde zeebaars met geschaafde zwarte truffel en een kwarteleitje. De wijn erbij is weer een verrassing. Ik had niet verwacht dat een Marsanne het zo goed zou doen bij de truffel. Complimenten voor deze keuze!

DILEMMA
Dan stelt de maître ons voor een moeilijke keuze. Willen we bij het hoofdgerecht een glas Spätburgunder uit Baden of…….. Italaans bier. Na even nadenken kiezen we beiden voor de rode wijn, maar krijgen toch een glas van het bier ernaast omdat de chef het leuk vindt ons dat te laten proeven. Vinden wij ook leuk. Het Italiaanse bier, Imperale, heeft een gisting op fles gehad en is een zogenaamd "bovengistend bier". Een stevig glas dus, donkerbruin van kleur met een heel romige schuimige mousse. De Spätburgunder wordt vrij koel geserveerd en heeft mooi rood fruit en caramel in de mond. En dan de test: welke is beter bij het gerecht dat bestaat uit een stukje griet van de hoofdgraat met wilde spinazie en daarnaast een stoofpannetje met zuurkool.
Onze conclusie: de wijn gaat beter bij de griet maar het bier is perfect met het zuurkoolpannetje. Leuk!

TOT SLOT
Bij het nagerecht wordt geserveerd Iberia Ronate, een donkere wijn van 85% Palomino Fino en 15% Pedro Ximenez. "Alstublieft, en geniet ervan". En dat doen we dan ook. We praten nog wat na met chef Patrick en keren na een lekkere espresso moe maar voldaan huiswaards.
Hier komen wij nog wel eens terug…