De markt

Zaterdag, marktdag in Halmagiu
Zaterdag is DE dag! Er is markt in Halmagiu een dorpje 30 kilometer van hier. En niet zomaar een markt. Maar DE markt: kleding, voedsel, vee en meer.
Omdat in ons dorp niet echt veel te beleven is vroegen wij Aurora, onze buurvrouw/landlady, ons te vergezellen. We stelden voor om 10 uur te vertrekken. Om 9.30 uur liep zij nog rond met de koe, Florica. Uitlaten, melken, emmertjes en pannetjes hier en daar. Maar stipt om 10 uur stond ze klaar. Met haar zwarte laktasje. Hakjes, kleurige blouse en.... mascara op haar wimpers. Ze melde tussen neus en lippen door dat ze vandaag jarig was: 52 lentes! Ik denk niet dat zij ontbijt op bed heeft gehad. Of wat dan ook. Voor ons extra mooi dat we haar mee hadden gevraagd. Hoe blij kun je iemand maken?!

Converseren
Wij rijden door het prachtige landschap van Transsilvanië en genieten. Van het landschap, de mensen die zwaaien, de koeien die worden uitgelaten, de honden die overal ineens opduiken, de zon, elkaar, en de "Musica Populare" op de achtergrond, een volks muziekje "van hier". Aurora zit stilletjes op de achterbank. Zou ook zij genieten?
Jammer dat we de taal niet goed beheersen. We kunnen aardig meepraten over het weer, de kinderen, de (natuurlijk altijd foute) regering, de verkiezingen, de wegen die zo slecht zijn. Maar echt voelen wat je voelt. Wat zij voelt. Dat is een lastige.

De jarige
52 Jaar is zij vandaag geworden. Haar man is een 6-tal jaren jonger. Als hij thuis niet rondhangt in zijn schuurtje is hij houthakker. Mijn lief heeft jaren geleden voor hem een "drusba" gekocht. Een kettingzaag. Zodat hij in zijn levensonderhoud en dat van zijn gezin zou kunnen voorzien. Maar dat werkt helaas niet zoals verwacht. Als het regent bijvoorbeeld wordt er niet gewerkt in de "padura" , het bos. En aangezien het hier tot vorige week alleen maar geregend heeft....
Het echtpaar heeft 2 kinderen: Alien, een zoon van 21, en Alina, een dochter van 20. Leuke jonge mensen, maar.....zo schuchter. Hebben op school wel Engels geleerd, maar durven dat niet te spreken. Hij gaat op voor boswachter, zij "iets" met maatschappelijk werk. Maar gedurende de weken dat wij hier zijn, in dit afgelegen dorpje, zien wij hen wellicht iets te vaak. Alien op de fiets, om brood te halen als de bakker langskomt. Aline om de koe uit te laten. Ik vraag mij af: als ze daar niet mee bezig zijn. Wat zouden ze dan doen? Wat zouden ze veel liever doen. Wat zou beter voor hen zijn...?
Enfin, dat Aurora jarig is, daar merk je hier weinig van.

Een belanrijke sociale gebeurtenis
Bij de markt is het een drukte van jewelste. Volgende week is het feest van Maria Hemelvaart (als ik het goed heb begrepen) en daardoor geen markt. Dus zijn er nu extra veel mensen op de been en is er een nog groter productaanbod. Auto's, tractoren en boerenkarren rijden af en aan. Overal wordt gelost en geladen. Mensen staan stil om elkaar weer eens de hand te schudden. Om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.
In de brandende hitte vinden we uiteindelijk een plekje voor de auto.

Een tas vol
We lopen een poort door en zijn er. Ik zie direct wat ik altijd zie als ik onder die poort ben doorgelopen: op een markt als deze WIL je niets kopen. Alles is plastic. Namaak. Lelijk. Te goedkoop. Synthetische materialen.
Hoe komt het dan toch dat we huiswaarts keren met een zware tas vol spullen?
O.k., die gehaktmolen was toch wel erg goedkoop. En die plastic schoenen handig als je door het natte gras naar het toilet moet. En dat stuk elastiek is nodig voor dat leuke rokje dat je had meegenomen maar dat steeds afzakt. En dat brok touw voor het opbinden van de tomatenplanten. En Aurora had echt een paar schroevedraaiers nodig. En een plastic emmer. En die snoeischaar konden we ook niet laten liggen. Om langs de weg een mooi boeket te kunnen plukken. En die aubergines, die waren toch wel heel voordelig: 2,5 kilo voor 4 lei. Dat is nog niet EEN euro!

Geluk
Wanneer we 's avonds de door mijn lief met behulp van zijn gehaktmolen bereide steaks eten, vergezeld door mijn home-made auberginemousse en daarbij een mooie fles Prahova Valley Cabernet Sauvignon drinken, met op de achtergrond slechts het geluid van de beek en de krekels..........
Dan ben ik zielsgelukkig. Maar vraag me af. Hoe is het met Aurora nu.......