Clos Mogador

Priorat: ruig en puur

November 2013 bezoek ik met mijn wijnproefclub het ruige wijngebied Priorat, gelegen in Catalonië, in het noordoosten van  Spanje. Wat direct opvalt zijn de steile hellingen waar de druivenstokken vaak in slechts een enkele rij op terrassen zijn aangeplant en de grillige berg Montserrat, sinds eind 19e eeuw een nationaal park. Deze berg, plus de nabijheid van de zee maken dit tot een bijzonder terroir. Maar ook de speciale en zeer gevarieerde bodem van diverse soorten  leisteen, hier Llicorella genoemd, draagt daartoe met name bij.

 

Hoe het begon

Naast de Vinicola del Priorat, Celler El Masroig (DO Montsant), Conreria d'Scala Dei en Celler Mas Doix brengen wij een bezoek aan Clos Mogador in het dorpje Gratallops  en niemand minder dan eigenaar en wijnmaker René Barbier ontvangt ons.

Begin jaren 80 was het René Barbier die een viertal wijnmakers (waaronder icoon Alvaro Palacios) motiveerde zich in Priorat te vestigen en op die manier Priorat op de kaart zette als top-wijngebied.
Naast het opnieuw aanplanten en in oude luister herstellen van autochtone druivenrassen als Garnacha en Cariñena introduceerde hij het begrip 'Clos', wat zoveel wil zeggen als een bepaald stukje grond. En is hij een voorstander van een het produceren van  'Vinos de Finca', wijnen van een één specifieke wijngaard/huis.

René heet ons welkom in zijn moedertaal,  Frans; zijn roots liggen in de Zuid-Rhône.  De 'kelder' is omgeven door een veelheid aan planten en struiken en het ruikt er heerlijk. René benadrukt dat hij gaat voor biodiversiteit en laat dat ook op deze manier zien. Het gebouw is een met de natuur.

Geweldig!

Volop bedrijvigheid

Er wordt als wij er zijn nog altijd druk geplukt en dat gebeurt, zoals overal in deze streek, met de hand. Elke dag proeft hij zelf de druiven om te bepalen of ze al rijp zijn voor de pluk. Rijp plukken is heel belangrijk, benadrukt hij. De druiven komen in kleine kistjes binnen en worden zorgvuldig uitgezocht door de zoon van Réne zelf en daarna geperst. Tot onze verbazing gebruikt René een meer dan honderd jaar oude handmatige pers waarbij gebruikt wordt gemaakt van water en stapels matten.  

In de vinificatieruimte zien we kleine en grote houten vaten, betonnen en kunststof cuves en roestvrijstalen. Voor elke druif gebruikt René de volgens hem geschikte vinificatie-methode.

 

We zien en horen druiven borrelen in een open vat en in een ander vindt een langdurige maceratie (inweking van de schillen van de druiven) plaats. Hij laat alles zoveel mogelijk natuurlijk plaatsvinden, gebruikt autochtone gisten. Hij zoekt voor zijn wijnen niet het kenmerk van de druif, maar van het terroir. Voortdurend bezig met nadenken. Waarom dit, waarom dat. En niet 'maar doen omdat we het al zolang zo doen'.  Wederom: geweldig!

Ondanks de drukte maakt zoon René (de 5e) even tijd voor ons.

En dan in de kelder
In de kelder kijken wij onze ogen uit. We ontdekken grote stenen 'eieren' naast kleine houten vaten en stenen urnen. De 'eieren' waren een uitvinding van een zeer goede vriend die helaas, zo vertelt René zichtbaar aangeslagen, twee jaar geleden is overleden. Door de ei-vorm vindt er een batonnage plaats die zeer zacht is maar wel voortdurend.  De Nenin is hier 'in process'.
De stenen urnen bevatten een wijn die een experiment is van zijn zoon. Micro-oxidatie speelt hierbij een belangrijke rol. Spannend!

 

Buiten telt het terroir

Dan neemt René ons mee in zijn busje de wijngaard in. Een spectaculaire rit, dat mag gezegd. We  

trotseren steile hellingen, rijden langs diepe dalen en intussen vertelt René onophoudelijk. We rijden langs zijn woning midden tussen de wijngaarden. Hij laat de fruitbomen zien, zijn groentetuin. Toont ons trots zijn zeer oude Garnacha struiken.

En laat ons voordurend weten dat biodiversiteit

een van de belangrijkste zaken is in de wijngaard. Overal waar stukken land van hem zijn zie je tussen de druivenstokken dan ook andere begroeiing, grassen, maar voornamelijk olijfbomen. Zijn logica: 'als het schoon is is het niet van mij'. We stappen uit en ervaren wat hij vertelt. Hij wijst ons in de  verte de wijngaard waar de druiven van zijn' Manyetes' groeien en nodigt ons uit weer in te stappen om ook daarheen te rijden. Helaas  laat ons schema dat niet toe. Hadden we dit geweten!

De proeverij

Als toetje van dit geweldig inpsirerende bezoek proeven we met René een drietal wijnen: Manyetes 201, Clos Mogador 2011 en pas als laatse de witte, de Nelin 2011. Die laatste uit een karaf, want, zoals René benadrukt: al mijn wijnen zijn beter gecaraffeerd. Ook de oude.

Het was een top-visite! Véél dank aan Merijn Bouw, Smakelijkdrinken in Gouda , importeur, voor de introductie!  

Filmpje!

Volgt nog een video-opname van een deel van onze tocht door de wijngaarden, opgenomen door Wim van Deventer  (www.rrr.nl) , waar René Barbier aan het woord is. Met delen. Delen van zijn passie. Met ons. Heerlijk!

 http://youtu.be/w_usH1V627o