PARIJS december 2011

Even eruit
Tussen de drukke kerst- en jaarwisselingsdagen ga ik er als het even kan altijd even een dagje tussenuit. Antwerpen, Brussel…. even iets van de kerstsfeer proeven en genieten van slenteren, mooie maaltijden, lekkere drankjes.
Dit jaar zijn het echter 2 dagen geworden: Parijs in een dag is immers wat kort. Dinsdagavond om 19.00 uur in de Thalys en 2,5 uur later op Paris Nord. Geweldig!
Normaal doen we alles met de metro, maar nu willen we een stukje Parijs bij nacht zien, dus pakken we een taxi. Altijd goed georganiseerd daar. We zien veel verkeer, blije gezichten, een enorm verlicht "besneeuwd" reuzenrad aan de Place de la Concorde, de Seine en uiteindelijk (onze chauffeur doet niet aan navigatie…) ons hotel dat ligt in het 5e arrondissement, in een klein achterafstraatje tussen de grote Boulevards Raspail en Saint-Michel.
Teleurgesteld
We hebben trek en omdat het al laat is duiken we een van de eerste eetgelegenheden in die we tegenkomen: Le Dôme, hoek Boulevard Raspail/Boulevard du Montparnasse. Ziet er gezellig en echt Frans uit, maar de ontvangst is geroutineerd en bijna kil. Tja, dat is je straf als je zomaar in een drukke toeristische straat ergens naar binnen gaat. De menukaart ziet er, evenals de wijnkaart goed uit, als je de gevraagde prijzen buiten beschouwing laat. De voordeligste wijn kost rond de 35 euro en wordt snel opgevolgd door prijzen van 50, 60 en (veel) hoger. Hetzelfde geldt voor de menukaart. Omdat het, zoals gezegd, al laat is en we toch iets feestelijks willen eten bestellen we een Fruits-de-Mer. Ziet er weer goed uit, maar helaas weinig verschillende smaken. Het personeel verlaat een voor een het etablissement en om ons heen wordt gesjouwd met emmers en doekjes. We rekenen af. Jammer, deze eerste avond in Parijs. Maar dat gaat later zeker goedkomen!
Een heerlijk adres!
Onze kamer ligt aan soort binnenplaatsje waardoor het lijkt of we een eigen buitenhuisje hebben.

Design in de kamer, een badkamer met ligbad en een koelkastje met softdrinks vh huis. Door geen enkel geluid gestoord worden we uitgerust wakker en genieten van een uitgebreid ontbijt op bed heerlijk! Parijs: here we come (of moet ik zeggen: allons-y!).
Le Montparnasse 1900
Allereerst wandelen we naar het Walhalla waar we al veel over gehoord hebben: La Grande Epicerie de Paris, een enorm groot delicatessenpaleis ondergebracht in een oud pand aan de Rue de Sevres. Omdat Google Maps niet doet wat mijn lief wil duurt de wandeling er naartoe iets langer dan de 11 minuten die oorspronkelijk Google zijn aangegeven. Na zo'n 5 kwartier besluiten we een lunchpauze in te lassen. Het moet natuurlijk wel leuk blijven. We twijfelen heel even als we op de stoep staan bij restaurant Le Montparnasse 1900. Het pand straalt min of meer dezelfde sfeer uit als het restaurant waar we de avond tevoren zo waren teleurgesteld. Maar trek en zere voeten doen ons toch naar binnen gaan. En daar krijgen we geen spijt van. We worden allervriendelijkst ontvangen in een vrijwel vol restaurant. De sfeer doet ons denken aan

Trattoria da Romano op het Ventiaanse eiland Burano. Veel families, veel Fransen om ons heen, dat voelt goed. Sjieke dametjes op leeftijd, veel halve flesjes wijn op tafel. Mensen die genieten.
Wij besluiten dat we zin hebben in "echt Frans" en dat komt goed uit, want anders staat er niet op de kaart. We kiezen escargots voor en steak tartare als hoofd. Niet echt helemaal zoals het hoort bestellen wij hem heel even aangebraden. Ik zie op de kaart Les

Hauts Conseillants 2007 staan (€39) en hoewel ik niet echt verwacht dat dit de juiste combinatie is met onze gerechten ben ik toch wel erg nieuwsgierig naar deze wijn. Deze wijn, een Lalande de Pomerol, bestaat uit 85% merlot en 15% cabernet franc. Met name deze laatste druif maakt de wijn voor mij zo bijzonder hoewel hij voor een lunchwijn ietwat aan de zware kant is. Veel donker fruit maar overheersend zijn de cedertonen, tabak en leer. Heel apart, want qua mondgevoel is deze wijn wel fluweelzacht. Geen stroeve tannines. Een bijzonder glas. Voor mij een toppertje in prijs-kwaliteit!

Bij het staartje genieten wij, hoewel "men" zegt dat rode wijn met kaas niet kan, van een heerlijk bordje kaas. St. Maure de Touraine, Pont l'Evèque, Reblochon, Camembert en... Roquefort Baragnaudes! Geserveerd op zijn Frans: met wat aangemaakte gemengde sla. Lekker!
La Grande Epicerie de Paris
Voldaan wandelen wij verder naar La Grande Epicerie de Paris. Dit is

inderdaad een walahalla voor lekkerbekken. Alle merken die iets betekenen zijn hier te vinden. De uitstraling doet mij denken aan de Nederlandse Marqt en Londense Wholemarket. Minimalistische en sobere plafonds en vloeren, alle producten overzichtelijk gerangschikt en daardoor eenvoud en toch kwaliteit veinzend. Dat doen ze goed. Ik wil altijd graag iets KOPEN. Maar ja, als je zelf al de krenten

uit de pap verkoopt wordt het lasting. Ik zie hier zelfs de prachtige olie die ik inkoop via @foodelicious uitgebreid in de etalage staan. Maar ineens valt mijn oog op een product waar ik niet omheen kan. En wil. De producent is aanwezig ter promotie en we wisselen kaartjes uit. Ik kan er nog niets over zeggen, maar wellicht binnenkort in Nederland?!
Fauchon en Hédiard
Een leuke vergelijking is dit voedselparadijs met Fauchon en Hédiard, beiden gelegen aan het plein bij De Madeleine. Waar La Grande Epicerie eruit ziet als een grote markthal doet Fauchon wat hipper aan in de kleuren zwart en knalroze en Hédiard wat taditioneler, Engels, met als kleuren rood en groen.
Beide laatste winkels vallen mij wat tegen. Fauchon heeft meer dan vroeger alles in bakjes kant en klaar en uiteraard voor prijzen waar je van achterover slaat. Bijvoorbeeld de truffels uit de Périgord voor € 3.600,= per kilo, die ik zelf voor ongeveer de helft kan aanbieden. Zelfde kwaliteit.
Ook begrijp ik niet goed dat men producten koopt omdat er Fauchon op staat. Niet wie bijvoorbeeld de producent is. Of de streek waar het product vandaan komt. Maar kennelijk en gelukkig voor Fauchon denkt niet iedereen er zo over, gezien het enorm aantal medewerkers die met een brede lach de waren van eigenaar doen veranderen.
Hetzelfde geldt m.i. voor Héridad, hoewel daar wat meer versproducten en specialteiten (kruiden, losse thee) worden verkocht. Wij duiken nog even de wijnafdeling in, maar met de hete adem in de nek van het personeel zijn wij dat snel zat.
Geen trends en voor mij geen inspiratie hier. Beetje jammer.
Truffels en Kaviaar
Buiten gekomen loeren we nog even naar binnen bij het beroemde truffelwinkeltje en de beide kaviaarspecialisten. De geur van truffels ruik je al van verre. Heerlijk! Wat een enorme voorraad, ik kijk mijn ogen uit. Maar ja, dat moet ook wel als je de specialist bent. Hetzelfde geldt voor de kaviaarwinkels. Blikken vol staan opgestapeld. Leuk als je dat kunt verkopen!
Wat adresjes
Van de bekende kookboekenschrijfster Yvette van Boven (twitter: @yvettevanboven) kregen we een paar tips voor leuke eet- en winkeladresjes in Parijs. Wijnbar Le Verre Volé blijkt geen wijnbar, zoals wij dachten, maar een gezellig en klein restaurant waar veel wijnen per glas worden geschonken. Het is als wij arriveren nog niet open, maar het ziet er erg leuk uit en we worden vriendelijk te word gestaan. Daar komen wij nog wel eens terug.
We drinken een Ricard bij Café Le Bistrot aan de Boulevard Magenta en gaan nog even langs Mercie aan de Boulevard Beaumarchais. Van buiten

ziet het er er uit als een kleine tearoom vol met boeken aan de wanden, maar via de binnenplaats kom je in een winkel met over een aantal etages verspreid, naast kleding en hebbedingetjes, veel trendy en design woonaccessoires. Een voorbeeld is het behangpapier van Piet Hein Eek.

En dan.... couscous
We nemen de metro terug naar rive gauche: Quartier Latin. Mijn lief heeft namelijk zin in Couscous. Doet hem denken aan de keren dat hij hier met vrienden is geweest. Zelfs eens op 16-jarige leeftijd op de fiets. Omdat we niet echt haast hebben maar wel weer moeie voeten drinken we een glas Chinon bij Le Clou de Paris aan de Rue Danton. Links naast ons Nederlanders, rechts een Duits koppeltje en tegenover Amerikanen. Tja, Quartier Latin....
Quartier Latin
Vervolgens komen we in wat ik echt "erge" straatjes vind. Heren en dames spreken je aan en sleuren je bijna naar binnen om toch maar vooral bij het restaurant van hun werkgever te gaan eten. Ik wil eigenlijk niet meer. Maar ja, mijn lief heeft zijn zinnen gezet op couscous.....
We kiezen voor een van de weinige dames die als propper haar kost verdienen. En voor couscous en wel bij Nouveau Village Chez Moi. De

couscous is prima. Goed assortiment vlees, couscous lekker rul en veel groentetjes. De wijn die we bij de couscous drinken is een Marokkaanse en wordt van harte aanbevolen. Domaine de Khmis. Deze wijn uit de omgeving van Boulaouane, een plaatsje aan de voet van de Atlas, is gemaakt van Cabernet Sauvignon, Merlot en Syrah. Robijnrood van kleur, zacht, fris rood fruit en een klein zoetje. De wijn past goed bij ons gerecht maar met name dat zoetje gaat mij al snel tegenstaan. Gelukkig is de wijn niet al te duur (€18), dus laten wij met een gerust hart de helft achter.

We lopen een rondje langs de Seine en strijken nog even neer in lekker kuipstoeltjes op het binnenterras van Saint Severin aan de Place St. Michel voor een "café" en een vergelijkend onderzoek naar het verschil in smaak en beleving van een Bas Armagnac en Remy Martin VSOP. Naar de laatste gaat mijn voorkeur uit. Meer caramel t.o spiritus van de Armagnac.
Les Halles
De volgende ochtend genieten we weer van een ontbijtje op bed en tegen 12 uur zitten we in de metro op weg naar Gare du Nord om de koffers in de bagagekluis op te bergen. Weer een uur later stappen we de metro weer uit bij Les Halles, centre Pompidou. We gaan een paar zijstraatjes in, weg van de grote massa en zien een leuk restaurantje voor de lunch: A la Tête d'Or. Binnen heel druk en louter Franse stemmen, dus dat zal goed komen. Na onze ervaring met de wat zware wijn tijdens de lunch kiezen we nu voor een Coteaux du Giennois, een lichte rode wijn uit de Loirestreek van Pinot Noir en Gamay. Joseph Mellot 2008. Lekker sappig en fris rood fruit.

Als voorgerecht delen wij een plateau de charcuterie en een bordje lauwwarme mesclun (salade) met een klein kaasje dat even in de oven is geweest. Ziet eruit als een geitenkaasje maar is een au lait cru kaasje van koemelk: "Cambon" uit Aveyron. Lekkere starters. De steak tartare gisteren was dermate goed bevallen dat we er nu nogmaals voor kiezen. Maar dit keer rauw. Heerlijk. Ik zou er best aan kunnen wennen, zulke authentieke lunches....

Centre Pompidou
Na een "café" stappen we op om nog even het Centre Pompidou binnen te gaan. Maar als wij merken dat de rij niet begint bij de ingang maar bij de andere kant van het plein besluiten we daarvan af te zien. Er moet een trein worden gehaald, dus cultuur een volgende keer graag!