Aan het eind van een zeer drukke decembermaand is het altijd heerlijk samen met mijn lief even een dagje te ontspannen in een gezellige stad. Toch nog een beetje kerstsfeer opsnuiven. Dit keer kiezen wij voor Antwerpen, wat tegenwoordig slechts een half uurtje treinen van ons huis is met de Fyra. Na een oproep of Twitter voor een leuk eet-adresje aldaar krijgen wij van veel kanten het "Pomphuis" als advies. Het ziet er goed uit dus wij boeken een tafel voor de avond.
Een half uurtje treinen is niet veel, maar een overnachting na een heerlijk diner is ook fijn, dus gaan wij op zoek naar een aardige B&B aldaar. Via internet vinden wij iets waar wij zo weg van zijn, wat zo aan onze smaak lijkt te voldoen dat het eigenlijk zonde is slechts één nachtje daar te blijven. Het geeft zoveel rust als je er nog een extra nachtje in het voorruitzicht hebt. En rust, dat kunnen we wel gebruiken in zo'n hectische maand. Via internet lukt de boeking niet, maar een telefoontje met de eigenaar en een email daar achteraan blijkt succesvol. We kijken er echt naar uit!
Bij aankomst worden we hartelijk verwelkomd door Gino van Aertselaer, de eigenaar. De Witte Nijl ziet er zo mogelijk in het echt nog sfeervoller uit dan op de foto's. Wij zijn blij! Maar dan trekt Gino wit weg. Er is een probleem en daar weet hij even geen raad mee. Dat dit zo kon gebeuren. Hij snapt er niets van! Het blijkt dat wij slechts voor één nacht geboekt staan i.p.v. voor twee. Daar is niets meer aan te doen. Meer kamers zijn er niet. Hij belooft er direct alles aan te doen om ons niet teleur te stellen. Hij gaat op zoek naar een minstens zo mooi verblijf voor onze tweede nacht. Wij twijfelen. De reden dat we een extra overnachting hadden geboekt was juist déze B&B. De sfeer en de rust die daar van uitstraalt. En het niet hoeven "verkassen". Zullen we dan maar niet liever zelf iets anders gaan zoeken? Maar Gino wil daar niets van weten. Voelt zich heel naar door de situatie en verzekert ons dat het goed gaat komen.
 |
| De slaapkamer |
GENIETEN
Hij brengt ons naar onze kamer en wij zijn meer dan verheugd. De partner van Gino komt uit Belgisch Kongo en dat is de rode draad die je door het hele huis tegenkomt. Overal sfeervolle Afrikaanse attributen, foto's, beelden, meubels. Een heerlijke badkamer, open haard in de slaapkamer, met drankjes gevulde koelkast, helemaal goed! Tegelijk natuurlijk de teleurstelling dat dit maar een nacht gaat duren. Maar daar komt Gino al zichtbaar opgelucht de trap opstormen. Hij heeft het gevonden! Een nóg mooiere en nóg grotere kamer, noem het een suite, in een nóg prachtiger herenhuis hier vlakbij. Eigenlijk véél duurder, maar wij mogen voor dezelfde prijs als in De Witte Nijl. Gino vertelt dat het huis van een vriend is en dat hij door daar af en toe mee te helpen geïnspireerd is geraakt zelf ook een dergelijke B&B te beginnen. We weifelen nog wat maar Gino blaast de laatste restjes twijfel weg: "U zult aangenaam verrast zijn, u zult hier niet meer terug willen komen!" En hij brengt ons zelfs nog een speciale fles champagne.
Het diner in het Pomphuis was aangenaam (meer daarover in een volgende blog) en na een heerlijk door Gino bereid ontbijt in de sfeervolle serre vertrekken wij naar ons volgende adres: Suite Boulevard Leopold aan de Belgiëlei. De deur van het statige pand wordt geopend en wij worden verwelkomd door de vriendelijke eigenaar, wiens naam ik helaas even vergeten ben. De kamer is nog niet beschikbaar, maar we mogen onze koffers achterlaten en kunnen nog net even een blik werpen in de enorme woonkamer waar ook het ontbijt wordt geserveerd. Wat donker, maar veel kaarsen en een grote kerstboom brengen gezelligheid.
DE RONDLEIDING
Als wij na de lunch terugkomen laat de alleraardigste dochter des huizes ons onze suite zien. Gino had niet teveel gezegd. Het is inderdaad GROOT. Een woonkamer met een enorm hoog plafond, open haard, een groot bureau, zithoek met twee banken en nog een aantal stoelen. De aangrenzende slaapkamer is vooral ook heel groot. We vervolgen onze weg via een trapje naar beneden, door een tussenkamer waar nog een extra bed staat, naar de badkamer met aparte douche en toilet. Prachtig betegeld. Dat wel.
Wij missen sfeer. Gevoel. Het begint inmiddels al een beetje donker te worden. We doen alle lampen en kroonluchters aan. Nog steeds te donker om goed te kunnen lezen. En dat hadden we graag gedaan. Beetje lezen, mooi glas wijn, lekker relaxen. De open haard brengt wat gezelligheid maar wij voelen ons steeds somberder worden. Komt het door het gebrek aan licht, door de serieus kijkende gezichten op de foto's en schilderijen, door de hier en daar aanwezig kruisbeelden gedragen door even zo somber kijkende personen en heiligen? Zo thuis wij ons voelden op ons vorige adres, zo onbehaaglijk voelen we ons hier. Wat doen we. Thuis is inderdaad maar een half uurtje treinen….
Maar mijn lief laat het er niet bij zitten. Met een "ben zo terug" verdwijnt hij in het donker om na een kwartiertje blij terug te komen met… een zak waxinelichtjes, een tweetal tafelkaarsen en een mooie fles rode wijn. En inderdaad. Dat helpt. We steken overal de kaarsjes aan en maken er een gezellige avond van. En zijn blij dat er geen rookmelder te zien is.
Tijdens het ontbijt de volgende morgen zien wij wat Gino bedoelde, toen hij vertelde dat hij hier de kneepjes van het vak heeft geleerd. Zelfde type schaaltjes, manier van opdienen. Maar op de een of andere manier is het toch anders. Bij De Witte Nijl ervaar je de aandacht van Gino, de sfeer, de gemoedelijkheid. Assortiment kleine broodjes ipv een paar grote, heerlijke dadels met een verhaal van Gino, mooie vleeswaren en kaasjes, leuk gepresenteerd schaaltje yoghurt en fruit.
SIZE DOESN'T MATTER.
Lieve Gino, veel dank voor je inzet om voor ons iets moois te vinden. Dat stelden wij zeer op prijs. Maar "Size doesn't matter", dus als je het goed vindt komen we ooit graag weer bij jou terug in De Witte Nijl! Heel graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten